budhúrigu , nm Definitzione
genia de erba chi assimbígiat unu pagu a s'àpiu, ma toscosa e po cussu dhi narant puru erba de cogas, imbriaga molentis o feurra pudéscia, lau adhini / lòmpere a ccs., a ccn. che borricu a b. = a s'airada
Sinònimos e contràrios
bidhuri*,
búdharu,
ferruju,
gudhútulu,
pisciaforru,
pudimanu,
údhuru
2.
su maridu li est lómpidu che borricu a budhúrigu, chentza gràssia peruna, pensendhe a si atatare isse ebbia
Terminologia iscientìfica
rba, Conium maculatum
Tradutziones
Frantzesu
grande ciguë
Ingresu
hemlock
Ispagnolu
cicuta
Italianu
cicuta maggióre
Tedescu
gefleckter Schierling.
